Malowniczy krajobraz Parku tworzą gipsowe i wapienne wzgórza zasiedlone przez ciepłolubne zbiorowiska roślinności kserotermicznej, torfowiskowej i halofitowej wkomponowane w harmonijny układ pól, łąk, lasów i osiedli.

Budowa geologiczna, rzeźba terenu, gleby oraz specyficzny mikroklimat stworzyły warunki umożliwiające zasiedlenie i rozwój muraw kserotermicznych. Występuje tutaj wiele zagrożonych, chronionych i rzadkich gatunków roślin.

Wiosną, strome zbocza wzgórz przybierają barwę zielono – złocisto – białą. Kwitną wówczas zawilce wielkokwiatowe i miłki wiosenne. Latem zmieniają zabarwienie na zielono – żółto – fioletowe, gdy zakwitają omany wąskolistne i pszeńce. Późnym latem i jesienią wśród spłowiałej zieleni traw mienią się ciemnoróżowe kwiaty astra gawędki i wilżyny ciernistej.

Ciepłolubna roślinność murawowa, składem florystycznym i fizjonomią nawiązuje do stepów obszaru śródziemnomorskiego. Tworzy na obszarze Parku interesujące układy mające rangę zespołów roślinnych, należących w klasyfikacji fitosocjologicznej do klasy Festuco – Brometea, rzędu Festucetalia valesiacae i dwóch związków: Festuco – Stipion z zespołami Sisymbrio – Stipetum capillatae (stulisza miotłowego i ostnicy włosowatej) i Koelerio – Festucetum sulcatae(strzęplicy nadobnej i kostrzewy bruzdkowanej) oraz związku Cirsio – Brachypodion pinnati z zespołami: Inuletum ensifoliae (omanu wąskolistnego), Thalictro – Salvietum pratensis (rutewki mniejszej i szałwi łąkowej), Adonido – Brachypodietum pinnati (miłka wiosennego i kłosownicy pierzastej), Seslerio – Scorzoneretum purpurea (seslerii błotnej i wężymordu stepowego) oraz Carici – flaccae – Tetragonolobetum maritimi (turzycy sinej i komonicy skrzydlastostrąkowej). Występuje tutaj także mało zbadane zbiorowisko Sesleria uliginosa – Prunella grandiflora (seslerii błotnej i głowienki wielkokwiatowej).

Szaniecki Park Krajobrazowy jest miejscem występowania ciepłolubnych gatunków zagrożonych i prawnie chronionych w Polsce. Z listy gatunków zagrożonych rosną m.in.: ostnica Jana, wisienka stepowa, wężymord stepowy, len włochaty, rezeda mała, sesleria błotna, bylica pontycka i chaber pannoński. Spośród gatunków objętych ścisłą ochroną prawną występują: len złocisty, miłek wiosenny, ostnica włosowata, ostrołódka kosmata, sasanka łąkowa, rojnik pospolity oraz wcześniej wymienione: ostnica Jana, len włochaty i wężymord stepowy. Z roślin częściowo chronionych zobaczyć tutaj można: dziewięćsiła bezłodygowego, zawilca wielkokwiatowego, ostrożenia pannońskiego, komonicznika skrzydlastostrąkowego, wilżynę ciernistą i kocankę piaskową.

W dolinach cieków, rowach melioracyjnych i bezodpływowych dolinkach, położonych pomiędzy gipsowymi i wapiennymi wzniesieniami wykształciły się charakterystyczne dla tych siedlisk zbiorowiska roślinne. Są one miejscem występowania wielu rzadkich gatunków, jak: marzyca ruda, kosatka kielichowa, tłustosz pospolity, turzyca Hosta, turzyca Davalla, a także roślin chronionych: kruszczyka błotnego, storczyka szerokolistnego, storczyka krwistego.

Walory szaty roślinnej terenów podmokłych Szanieckiego Parku Krajobrazowego podnosi roślinność terenów torfowiskowych, bagiennych i wilgotnych łąk, gdyż gromadzą one niejednokrotnie zagrożone oraz ginące zespoły i gatunki roślin. Na tym terenie występuje: turzyca Davalla, kuklik zwisły, storczyk szerokolistny, oczeret Tabernemontana, wełnianka szerokolistna, marzyca ruda, sesleria błotna, kruszczyk błotny i przytulia północna, a także kukułka krwista.

Na uwagę zasługują zespoły słonolubnej roślinności występujące w otoczeniu siarczano – słonych źródeł. Jednym z czterech najważniejszych obszarów występowania w Polsce halofitów i najważniejszym ich skupiskiem na Ponidziu jest położony w śródpolnym obniżeniu otoczonym gipsowymi skałkami rezerwat „Owczary”. Położona centralnie, rozgałęziona kotlinka z ciekiem wodnym zasilana jest przez dwa źródła siarczano – słone. Z gatunków słonolubnych występują w miejscach najwilgotniejszych: łoboda oszczepowata, mannica odstająca oraz sitowiec nadmorski, natomiast na suchszych obrzeżach między innymi: koniczyna rozdęta, nostrzyk ząbkowany i turzyca odległokłosa.

Występujące na terenie Parku zróżnicowane wielkościowo kompleksy leśne rozmieszczone są nierównomiernie i tworzą enklawy wśród terenów użytkowanych rolniczo. Dominującym siedliskiem są różne typy borów. W okolicy Widuchowej występuje naturalny kompleks lasu dębowo – grabowego z licznie reprezentowanymi w runie stanowiskami roślin rzadkich i chronionych, jak: lilia złotogłów, podkolan biały, pluskwica europejska, okrzyn szerokolistny, obuwik pospolity.

Start typing and press Enter to search

Skip to content