Teren Nadnidziańskiego Parku Krajobrazowego wyróżnia się pod wieloma względami wśród pozostałych parków Zespołu, jest największy powierzchniowo, a ponadto charakteryzuje się największym zróżnicowaniem siedlisk – począwszy od skrajnie suchych, aż po bagienne i wodne.

Jest miejscem występowania wielu nietypowych gatunków roślin jak na polskie warunki geograficzne. Szczególnie dotyczy to ciepłolubnej roślinności, dla której główne obszary występowania leżą w strefie pontyjsko – pannońskiej. Są to więc tereny położone nad Morzem Czarnym w południowo – wschodniej części Europy oraz tereny dzisiejszych Węgier, Bułgarii i części zachodniej Półwyspu Bałkańskiego. Polska położona jest stosunkowo daleko na północ od tych miejsc, oddzielona dużymi barierami geograficznymi, znajduje się także pod wpływem nieco innego klimatu. Powoduje to, że zbiorowiska z udziałem gatunków kontynentalnych mogą rozwijać się tylko w szczególnych warunkach. Siedliska takie, sprzyjające ich rozwojowi znaleźć można w NPK głównie na południowych zboczach zasobnych w węglan wapnia.

Wszystkie ciepłolubne murawy należą do klasy Festuco-Brometea, rzędu Festucetalia valesiacae, dwóch związków:

  • Festuco – Stipion z zespołami Sisymbrio – Stipetum capillatae (stulisza miotłowego i ostnicy włosowatej) i Koelerio – Festucetum sulcatae (strzęplicy nadobnej i kostrzewy bruzdkowanej);
  • Cirsio – Brachypodion pinnati z zespołami: Inuletum ensifoliae (omanu wąskolistnego), Thalictro – Salvietum pratensis (rutewki mniejszej i szałwi łąkowej) określany jako tzw. „step kwietny”, Adonido – Brachypodietum pinnati (miłka wiosennego i kłosownicy pierzastej), Seslerio – Scorzoneretum purpurea(seslerii błotnej i wężymordu stepowego) oraz Carici – flaccae – Tetragonolobetum maritimi (turzycy sinej i komonicy skrzydlastostrąkowej). Występuje tutaj także mało zbadane zbiorowisko Sesleria uliginosa – Prunella grandiflora (seslerii błotnej i głowienki wielkokwiatowej).

Szczególnie cenne siedliska znalazły swoje miejsce w międzynarodowym systemie CORINE, zabezpieczającym dziedzictwo przyrodnicze Europy.

Wśród roślin kserotermicznych występujących na terenie Nadnidziańskiego Parku wyróżnić należy gatunki chronione, rzadkie, posiadające nieliczne stanowiska występowania w Polsce, m.in. dziewięćsił popłocholistny i dziewięćsił bezłodygowy, szyplin jedwabisty, gęsiówka uszkowata, stulisz miotłowy, len włochaty, len złocisty, ostnica włosowata, ostnica Jana, miłek wiosenny, rezeda mała, groszek szerokolistny, dyptam jesionolistny, ostrołódka kosmata, sierpik różnolistny, wężymord stepowy, przetacznik wczesny i przetacznik zwodny.

Na terenie parku roślinność łąkowa i bagienna koncentruje się wzdłuż rzeki Nidy, która w przeważającej części zachowała swój naturalny „dziki” charakter i wraz ze swoimi starorzeczami, oczkami wodnymi, rozlewiskami, licznymi zakolami tworzy niezapomniane krajobrazy. Z terenem tym związane są charakterystyczne dla dolin rzecznych siedliska podmokłe, bagienne i torfowiskowe.

Pod względem fitosocjologicznym roślinność siedlisk podmokłych i bagiennych reprezentowana jest na terenie Parku przez następujące klasy:

  • Lemnetea – skupia zbiorowiska wodne;
  • Potamogetonetea – obejmująca zbiorowiska roślin wodnych zakorzenionych w dnie;
  • Phragmitetea, skupiająca szuwary trawiaste i wielkoturzycowe;
  • Asteretea tripolium, obejmująca halofilne zbiorowiska szuwarowo – łąkowe;
  • Molinio – Arrhenatheretea, obejmująca łąki wilgotne i świeże;
  • Scheuchzerio – Caricetea fuscae, skupiająca torfowiska niskie i przejściowe;
  • Salicetea purpureae – łęgi nadrzeczne;
  • Alnetea glutinosae – olsy i zarośla wierzbowe;
  • Querco-Fagetea – lasy łęgowe.

Rośliny wodne zakorzeniające się w dnie zbiorników wodnych reprezentują: grzybień biały, grążel żółty, osoka aloesowata, okrężnica bagienna, żabiściek pływający, żabieniec babka – wodna, włosienicznik wodny, włosienicznik krążkolistny, rdestnica pływająca.

Interesujące florystycznie są łąki ostrożeniowe i turzycowiska, gdzie występują rzadziej spotykane gatunki: sesleria błotna, turzyca Davalla, świbka błotna, gnidosz błotny, bobrek trójlistkowy, kosaciec żółty, storczyk szerokolistny i krwisty, wełnianka wąskolistna, groszek błotny.

Z miejscami stale podmokłymi związane są torfowiska niskie i przejściowe. Spotkać tam można wiele roślin chronionych i rzadkich, min. kruszczyk błotny, pełnik europejski, storczyk kukawka, wawrzynek wilczełyko, kozłek lekarski, gorysz błotny, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne.

Na uwagę w Nadnidziańskim Parku Krajobrazowym zasługują siedliska z roślinnością słonolubną (halofitową), występujące w miejscach wypływu słonych źródeł chlorkowo-siarczkowych, które koncentrują się, w okolicy miejscowości: Szczerbaków, Wiślica, Czarkowy, Solec-Zdrój.
Najcenniejsze gatunki jakie zachowały się to: przewiercień cienki, muchotrzew solniskowy, mannica odstająca, sitowiec nadmorski, trzonczak siwy.

Park posiada niewielką lesistość. Największą powierzchnię zajmują żyzne siedliska lasowe, jednak gatunkiem dominującym w nasadzeniach jest sosna. Na uwagę zasługuje las grądowy zwany „Grabowcem” od nazwy znajdującego się w tym kompleksie leśnym rezerwatu z interesującą roślinnością grądową i las łęgowy koło Młodzaw.

Start typing and press Enter to search

Skip to content