Teren Parku charakteryzuje się urozmaiconą rzeźbą ukształtowaną na kredowym podłożu pokrytym lessami, rozległymi obszarami leśnymi i porozrzucanymi wśród lasów i pól malowniczymi osadami.

Znaczną powierzchnię Parku zajmują lasy, położone na wierzchowinach i zboczach wzniesień lessowych porozcinanych malowniczymi dolinkami i wąwozami, pełniące ważną rolę w regulacji stosunków wodnych i klimatycznych na tym obszarze.

Ciepłolubne zbiorowiska roślin zajmują tereny o specyficznych warunkach siedliskowych. Zajmują nieznaczną część Parku i grupują się głównie w jego centralnej części. Utrzymują się zwłaszcza na stromych niezalesionych zboczach o ekspozycji południowej i południowo – zachodniej. Zbiorowiska roślinności kserotermicznej są stosunkowo mało urozmaicone, gdyż głównym typem podłoża są tu lessy. Nie stwarzają one skrajnie kserotermicznych warunków, stąd roślinność ciepłolubna ma charakter umiarkowanie ciepło i sucholubny.

Na obszarze Parku wyróżniono zespoły kserotermiczne należące do klasy Festuco – Brometea, rzędu Festucetalia valesiacae i dwóch związków: Festuco – Stipion – zespół Sisymbrio – Stipetum capillatae (zespół stulisza miotłowego i ostnicy włosowatej) i Cirsio – Brachypodion pinnati – zespoły: Inuletum ensifoliae (omanu wąskolistnego) i Thalictro – Salvietum pratensis (rutewki mniejszej i szałwi łąkowej). Wyróżniono również związki: Geranion sanguinei z klasy: Trifolio – Geranietea sanguinei rzędu Origanetalia oraz Berberidion z klasy Rhamno – Prunetea rzędu Prunetalia spinosae.

Najcenniejsze osobliwości przyrodnicze w Parku chroni się, w dwóch rezerwatach przyrody. Z gatunków zagrożonych należy wymienić: wisienkę stepową, storczyka purpurowego, len włochaty, chaber panoński, obuwika pospolitego. Wśród roślin chronionych można spotkać gatunki takie jak: miłek wiosenny, dziewięćsił bezłodygowy, pluskwica europejska, len złocisty, zawilec wielkokwiatowy, ostrożeń pannoński, gnieźnik leśny, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, podkolan biały, kruszczyk szerokolistny. Jedyne stanowisko w Polsce posiada występujący w rezerwacie „Polana Polichno” groszek pannoński.

Ubóstwo wód powierzchniowych oraz głębokie zaleganie wód podziemnych, powoduje brak większych terenów podmokłych. Jedyny większy kompleks łąk położony nad rzeką Mozgakwą porasta mozaika szuwarów i gatunków wilgociolubnych.

W granicach Parku znajdują się kompleksy leśne, będące obiektami dominującymi i zwartymi. Otoczone są terenami intensywnie użytkowanymi rolniczo. Lasy Parku charakteryzują się dużym zróżnicowaniem siedlisk. Zajmują gleby o bardzo wysokiej żyzności co decyduje o ich wyjątkowej wartości przyrodniczej i poznawczej. Dominującymi siedliskiami są siedliska lasowe. Na obszarze Parku i jego otuliny naturalny charakter zachowały lasy grądowe i fragmenty łęgów. Występuje tutaj podzespół grądu wysokiego Tilio – Carpinetum w postaci typowej i ciepłolubnej. Skład gatunkowy drzewostanu tworzą: dąb szypułkowy i bezszypułkowy, lipa drobnolistna i szerokolistna, brzoza brodawkowata oraz grab zwyczajny. W podszycie najczęściej rosną: głóg jednoszyjkowy, śliwa tarnina, leszczyna pospolita, szakłak pospolity. Bogate runo obfituje w gatunki ciepłolubne, takie jak: pluskwica europejska, okrzyn szerokolistny, buławnik wielkokwiatowy, czy storczyk kukawka.

Naturalny charakter zachowały zbiorowiska borów mieszanych sosnowo – dębowych (Pino – Quercetum). Północne zbocza wzniesień w okolicach Woli Chroberskiej, Bugaja i Kozubowa oraz wąwozy pomiędzy Młodzawami i Kołkowem zasiedlają łęgi z udziałem ziołoroślowych gatunków górskich. Gatunkami wyróżniającymi to zbiorowisko są: ciemiężyca zielona, tojad dzióbaty, parzydło leśne, zerwa kulista, starzec gajowy, tojeść gajowa.

Start typing and press Enter to search

Skip to content